Een uitgebreide uitleg over het verschil tussen Taylor Protocols™ CVI™ en andere persoonlijkheidstesten
We krijgen veel vragen over waarin Taylor Protocols™ (lees: het CVI™ assessment) zich onderscheidt van alle andere persoonlijkheidstesten die er op de markt zijn, zoals bijvoorbeeld: DISC, MBTI, Personalysis en The Big Five. Als persoonlijkheidstests hebben deze tests zeker nut, maar zij laten slechts momentopnames zien en hebben daarmee een beperkte houdbaarheid (1-2 jaar). Ze meten de aan de situatie van dat moment aangepaste persoonlijkheid en gedrag. (nurture, deze term wordt verderop in deze pagina uitgelegd)
De onderliggende natuur (nature), het wezen van de persoon wordt niet in kaart gebracht. Ieder mens heeft namelijk een aangeboren set kernwaarden meegekregen die onveranderlijk is, de stabiele kern van je wezen, wie je wérkelijk bent (Maslow). En dit is nu precies wat de CVI als enige assessment inzichtelijk kan maken.
Opleiding, milieu, ervaringen (positief én negatief), peer pressure en sociaal wenselijk gedrag (gevraagd/vereist door de omgeving) maken dat we ons gedrag als mens aanpassen (nurture, of nurtured behaviour) en steeds verder van onze natuur, onze eigen “ik” (hier kernwaardes of core values genaamd) afgetrokken worden (zie bovenstaande foto’s). Dit proces wordt “warping” genoemd en bepaalt onze persoonlijkheid (het uiterlijk zichtbare). Wanneer we bijvoorbeeld een andere baan krijgen waar andere eisen aan ons gesteld worden, dan passen we doorgaans ons gedrag aan om succesvol te kunnen zijn op die plek (en dat geldt ook voor alle andere bovenstaande nurture-factoren) Daarmee komen de uitkomsten van de eerder genoemde persoonlijkheidstesten echter weer op losse schroeven te staan.
De problemen ontstaan meestal daar waar mensen “niet meer in contact met zichzelf zijn” en de verbinding met hun onveranderlijke aard zijn kwijtgeraakt. Dit brengt al heel lang brood op de plank bij psychologen en andere zieleknijpers…
Wanneer je dus alleen een momentopname maakt (wat DISC, MBTI, Personalysis en The Big Five dus doen) dan geeft dit weliswaar een helder inzicht in je gedrag op enig moment (en dus ook hoe je je gedrag kunt aanpassen om sociaal/maatschappelijk geaccepteerd te worden) maar ze helpen je vaak niet tot de kern van het probleem te komen. Deze tests zijn prima tools om inzicht te krijgen in gedragsknelpunten en hoe deze op korte termijn op te lossen door aanpassing van dat gedrag (of in ieder geval je bewust te zijn waardoor deze knelpunten ontstaan zijn) echter, ze volstaan niet als assessment dat de onderliggende kernwaarden van een mens in kaart kan brengen.
Ieder mens wordt door nurture “gewarpt” van zijn/haar onderliggende, onveranderlijke, aangeboren en eigenlijke natuur. Voor het in kaart brengen van deze onveranderlijke, onderliggende aangeboren natuur was tot een aantal jaren geleden nog geen betrouwbare test beschikbaar. De vragen “What makes you tick, what gives you energy without knowing why?” werden door geen van de tests beantwoord. Taylor Protocols’ CVI™ heeft daar verandering in gebracht.
Het is belangrijk inzicht te krijgen in wat iemand van nature meegekregen heeft aan gaven, talenten, core values kortom; hoe men “ge-hardwired” is, daarvoor is Taylor Protocols’ CVI™ dé tool. Met een repeat score van 94,6% (ook na 10 of 20 jaar!) is de CVI™ een zeer betrouwbare tool die niet manipuleerbaar is. Met de CVI™ meten we dus wie iemand werkelijk IS, en niet welke set waarden hij op dat moment gebruikt. In die zin is de CVI™ dan ook geen persoonlijkheidstest, maar is het de enige wetenschappelijk bewezen methode voor het meten van menselijke energie en het matchen hiervan met de unieke energie die voor de baan benodigd is.
